ปัจจัยที่มีผลต่อความคงทนต่อการยึดเกาะ มีดังนี้

1. อิทธิพลของระบบเรซินหมึก
เรซิน เป็นส่วนสำคัญของหมึก โดยมีบทบาทสำคัญคือเป็นตัวพาเม็ดสี ผงเม็ดสี สารตัวเติม และสารแข็งอื่นๆ ผสมเข้าด้วยกันก่อน จากนั้นจึงทำให้หมึกแห้งบนพื้นผิว ฟิล์มรวมตัวกัน ระบบเรซินเป็นหนึ่งในส่วนประกอบสำคัญที่ส่งผลต่อความคงทนต่อการยึดเกาะของหมึกบนพื้นผิว

สำหรับบรรจุภัณฑ์พลาสติกและการพิมพ์ BOPP, PET, NY เป็นต้น เป็นประเภทหลักของวัสดุรอง วัสดุฐานที่มีโครงสร้างโมเลกุลต่างกันก็ต่างกันเช่นกัน เพื่อให้ได้ความคงทนต่อการยึดเกาะของหมึกที่ดี เรซินหมึกพิมพ์กับวัสดุฐานจะมีความสัมพันธ์ที่ดี กระบวนการผลิตการพิมพ์ทั่วไปของฟิล์มโพลีโพรพีลีน (PP) ที่ใช้ เรซินโพลีโพรพีลีนคลอรีน ชนิดของหมึกพิมพ์ ฟิล์มโพลีเอสเตอร์ (PET) ที่จะใช้ หมึกโพลียูรีเทน แม้ว่าปัจจุบันเทคโนโลยีหมึกสำหรับ BOPP, PET, NY และพื้นผิวอื่นๆ ของหมึกสากลได้เริ่มมีการใช้งานแล้ว แต่ในการใช้งานจริง ยังคงต้องระบุประเภทของหมึกให้มีประสิทธิภาพ การใช้หมึกอย่างผิดวิธีหรือหมึกจากผู้ผลิตหลายรายอาจทำให้เกิดอุบัติเหตุที่มีคุณภาพต่ำจากการยึดเกาะของหมึกได้

2. อิทธิพลของการกระจายตัวของเม็ดสี
สีเป็นตัวพาสีหมึก โดยส่วนใหญ่เป็นสารอินทรีย์หรือสารอนินทรีย์ที่มีโมเลกุลขนาดเล็ก ไม่เกาะติดกับพื้นผิวที่พิมพ์โดยตรง จึงสามารถกระจายเม็ดสีให้แตกเป็นอนุภาคขนาดเล็กและสม่ำเสมอได้เท่านั้น โดยกระจายให้ทั่วเรซิน เรซินจะเปียกบนพื้นผิวของเม็ดสีและบรรจุภัณฑ์ เพื่อให้ได้ระบบการแขวนลอยที่เสถียร การกระจายตัวของเม็ดสี นอกจากจะส่งผลโดยตรงต่อความหนืด ความเงา ความเสถียร ความละเอียด พลังการระบายสี และพลังการปกปิดของหมึกแล้ว การยึดเกาะของหมึกยังมีผลกระทบอย่างมาก ระบบการกระจายตัวที่ดี รวมถึงการบรรลุความละเอียดของเม็ดสีที่ดีที่สุดยังทำให้บรรจุภัณฑ์มีเรซินมากขึ้นสำหรับอนุภาคเม็ดสีขนาดเล็กในสภาพที่ดี หลังจากตรึงเข้ากับฟิล์มบนพื้นผิวของวัสดุพิมพ์พลาสติกแล้ว อนุภาคเม็ดสีฟิล์มเรซินบรรจุภัณฑ์จะสม่ำเสมอ เพิ่มเรซินด้วยฟิล์มพลาสติกบนพื้นผิวของพื้นที่สัมผัส เพื่อปรับปรุงความคงทน

3. อิทธิพลของตัวทำละลาย
หมึกที่ใช้ตัวทำละลายส่วนใหญ่มักใช้ในการพิมพ์พลาสติกแบบแกะสลัก เนื่องจากเป็นตัวทำละลายอินทรีย์ที่จำเป็นในระบบหมึก จึงส่งผลดีต่อความคงทนของหมึกในการยึดเกาะบนพื้นผิวของวัสดุพิมพ์พลาสติก

1) การระเหยของตัวทำละลายในหมึกพิมพ์ส่งผลกระทบต่อความคงทนของหมึกพิมพ์
การผลิตจำเป็นต้องปรับหมึกให้เหมาะกับการพิมพ์ ความสามารถในการปล่อยตัวทำละลายอินทรีย์และความเร็วในการระเหยของตัวทำละลายของเรซินหมึกพิมพ์ส่งผลโดยตรงต่อความคงทนของการเกาะตัวของหมึก ตัวทำละลายระเหยได้ดีจะปล่อยตัวทำละลายได้ดีกว่าตัวทำละลายระเหยที่มีความเร็วช้ากว่า แต่ตัวทำละลายระเหยสูงในสัดส่วนที่สูงจะทำให้พื้นผิวหมึกแห้งเร็วเกินไป และการปล่อยตัวทำละลายภายในจะขัดขวาง การแห้งไม่สมบูรณ์ ในชีวิตจริงในกระบวนการผลิต จำเป็นต้องเติมตัวทำละลายที่แห้งช้าหรือตัวทำละลายที่แห้งช้าปานกลางในปริมาณที่เหมาะสมเพื่อให้การไล่ระดับการระเหยของตัวทำละลายอยู่ในระดับปานกลางและปรับปรุงความสามารถในการปล่อยตัวทำละลาย

2) ตัวทำละลายหมึกในตัวทำละลายจริงและอัตราส่วนตัวทำละลายปลอมจะส่งผลต่อความคงทนต่อการยึดเกาะของหมึกด้วย
แม้ว่าตัวทำละลายเทียมจะไม่สามารถละลายเรซินได้จริง แต่การประสานงานกับตัวทำละลายจริงสามารถทำให้ขั้วของระบบตัวทำละลายผสมปรับได้ในช่วงกว้าง เพื่อปรับให้เข้ากับขั้วของเรซินหมึกเอง เพื่อให้ได้ความสามารถในการละลายที่ดีที่สุด ในระบบตัวทำละลายที่มีขั้วที่เหมาะสม โมเลกุลเรซินจะมีสถานะยืดแบบจุลภาค ซึ่งเอื้อต่อการกระจายและการเปียกของกระบวนการบดเม็ดสี และการสร้างสถานะห่อหุ้มที่สม่ำเสมอ แต่หากตัวทำละลายเทียมเข้าร่วมไม่สมดุล อาจทำให้ระบบเรซินเสถียร โมเลกุลเรซินไมโครจะม้วนงอ และแม้แต่โมเลกุลเรซินหลายโมเลกุลที่พันกันด้วยแพ็คเกจตัวทำละลายเทียม ไม่ดีในกระบวนการกระจายและอนุภาคเม็ดสีเพื่อสร้างการเปียกที่ดี ส่งผลต่อหมึกบนพื้นผิวของวัสดุพิมพ์แข็งด้วยความสม่ำเสมอของฟิล์มและการยึดเกาะ

3) ผลการบวมเพื่อปรับปรุงการยึดเกาะของหมึก
หมึกที่ใช้ตัวทำละลายในที่ที่มีตัวทำละลายอินทรีย์ หมึกและสารตั้งต้นพลาสติกสัมผัสกันบนพื้นผิวของปฏิกิริยาระหว่างสารตั้งต้นพลาสติก นั่นก็คือ การบวม ผลของอาการบวมทำให้พื้นผิวของสารตั้งต้นพลาสติกหยาบขึ้น ทำให้เกิด "หลุม" เล็กๆ ฟิล์มหมึกที่มีความร่วมมือทางกายภาพในการยึดเกาะสามารถมีบทบาทสำคัญในการปรับปรุงความคงทนต่อการยึดเกาะ

4. อิทธิพลของคุณสมบัติพื้นผิวของวัสดุพิมพ์
วัสดุพื้นฐานการพิมพ์บรรจุภัณฑ์พลาสติกที่ใช้กันทั่วไป ได้แก่ BOPP, PET เป็นต้น วัสดุพื้นฐานทั่วไปบนพื้นผิวจะเรียบ หลังจากการแปรรูปและการขึ้นรูปโดยไม่ได้ผ่านการบำบัดพื้นผิว พื้นฐานนั้นไม่สามารถนำไปใช้พิมพ์ได้โดยตรง แม้แต่วัสดุที่มีขั้ว เช่น PET ก็ไม่สามารถตอบสนองการใช้งานได้อย่างสมบูรณ์ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องใช้การบำบัดโคโรนาบนพื้นผิวของวัสดุพื้นฐาน หลังจากการบำบัดโคโรนาแล้ว พื้นผิวฟิล์มจะมีปฏิกิริยามากขึ้น ฟิล์มจะถูกแทรกซึมได้ง่ายขึ้นโดยหมึกและตัวทำละลายส่วนใหญ่ ซึ่งช่วยปรับปรุงความคงทนของหมึกต่อการยึดเกาะ